Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Goleniowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lutego 2016r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Żmijewska

Protokolant: Anna Pietsch

przy udziale Prokuratora Izabeli Tańskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2016r

sprawy: Z. L. syna E. i Z. z domu K., ur. (...) w S., karanego,

oskarżonego o to, że :

w dniu 04 lutego 2015r. w G. na ul. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 559,54zł przy zawarciu umowy pożyczki gotówkowej nr (...) na kwotę 400zł poprzez wprowadzenie przedstawiciela (...). w błąd co do zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania i spłaty wynikających z zawartej umowy Ray czym działał na szkodę (...) z siedzibą w W., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 24 września 2010r sygn akt II K 340/09 za czyn z art. 284§2k.k. w zw z art. 12 k.k. w zw z art. 64§1k.k. na karę jednego roku pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od 04 sierpnia 2011r do 04 sierpnia 2012r, ponadto będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 02 czerwca 2011r sygn akt II K 1216/10 za czyn z art. 286§1k.k. w zw z art. 64§1k.k. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od 04 maja 2012r do 04 grudnia 2012r, ponadto będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 17 maja 2011 sygn akt II K 236/10 za czyn z art. 286§1k.k. w zw z art. 64§1k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 września 2012r sygn akt IV Ka 526/12 na karę jednego roku pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od 02 stycznia 2013r do 02 stycznia 2014r

tj o czyn z art. 286§1k.k. w zw z art. 64§1k.k.

I.  uznaje oskarżonego Z. L. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu kwalifikowanego z art. 286§1k.k. w zw z art. 64§1k.k. i za ten czyn na podstawie art. 286§1k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności

II.  na podstawie art. 46§1k.k. nakłada na oskarżonego Z. L. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) z siedzibą w W. kwoty 559,54zł (pięćset pięćdziesiąt dziewięć złotych pięćdziesiąt cztery grosze)

III.  na podstawie art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym wymierza mu 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) opłaty.

sygn. akt II K 949/15

UZASADNIENIE

Oskarżony Z. L. jest zarejestrowany jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...). Oskarżony nie złożył w Urzędzie Skarbowym w G. zeznania za 2014 r. o wysokości osiągniętego dochodu albo poniesionej straty z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W okresie od 16 grudnia 2012 r. do 30 kwietnia 2015 r. nie był także zgłoszony do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez żaden podmiot.

Dowód: informacja z Urzędu Skarbowego w G. - k. 61-61

akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

informacja z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - k. 15

akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

Oskarżony Z. L. wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie II K 574/11 został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności za przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i 297 § 1 k.k. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 14 maja 2014 r. W dniu 03 sierpnia 2015r oskarżony otrzymał wezwanie do stawienia się w dniu 11 sierpnia 2014r w zakładzie karnym celem odbycia orzeczonej kary pozbawienia wolności. Z. L. wniósł o odroczenie wykonania kary. Sąd Rejonowy w Goleniowie postanowieniem z dnie 02 września 2014r odmówił jej odroczenia. Już w dniu 04 września 2014r oskarżony złożył zażalenie na to postanowienie. Orzeczenie to zostało jednak utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 04 listopada 2014r. Znając treść orzeczenia oskarżony w dniu 24 listopada 2014r złożył wniosek o wstrzymanie wykonania kary z uwagi na jego stan zdrowia, zaś w dniu 09 grudnia 2014r odebrał kolejne wezwanie do stawienia się w zakładzie karnym. W tej sytuacji w dniu 27 grudnia 2014r oskarżony złożył kolejny wniosek o wstrzymanie wykonania kary. W dniu 6 lutego 2015r odebrał wezwanie na posiedzenie, którego termin został wyznaczony na dzień 12 marca 2015r. Na posiedzeniu w obecności oskarżonego sąd ogłosił postanowienie o odmowie odroczenia wykonania kary.

Dowód: akta sprawy II K 574/11 Sądu Rejonowego w Goleniowie

Pozostając w trudnej sytuacji majątkowej, mając też świadomość konieczności odbycia kary 2 lat pozbawienia wolności, oskarżony Z. L. w dniu 4 lutego 2015 r. zawarł z pokrzywdzonym (...) sp. z o.o. umowę pożyczki gotówkowej nr (...) na kwotę 400 zł. Umowa została zawarta w ten sposób, że przedstawicielka pokrzywdzonej spółki (...) udała się do miejsca zamieszkania Z. L. w G. przy ul. (...), gdzie przedłożył on kserokopię dowodu osobistego, zaświadczenia o nr REGON i NIP oraz wydruku z ewidencji działalności gospodarczej, z których wynikało, że prowadzi on działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...), a także odpis aktu małżeństwa stwierdzający, iż pozostaje on w separacji. Z. L. oświadczył A. T., że prowadzona przez niego działalność gospodarcza polega na pisaniu podań i przedstawił umowę o pracę P. U., podając, że zajmuje się sprawą o odszkodowanie dla niego. A. T. podpisała umowę z Z. L., który otrzymał w gotówce kwotę 320 zł, tj. kwotę pożyczki pomniejszoną o 80 zł pobranych na spłatę pierwszej raty. Kolejna rata miała zostać zapłacona do 15 lutego 2015 r. Termin płatności rat ustalony został na 15 dzień każdego miesiąca, gdyż oskarżony stwierdził, że około 15 dnia miesiąca otrzymuje pieniądze.

Dowód: zeznania A. T. - k. 1-2 zbioru C, k. 32-33

kopia umowy pożyczki nr (...) - k. 2 akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

kopia wniosku o pożyczkę - k. 3 akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

kopia dowodu osobistego Z. L.- k. 4-5 akt sprawy Ds. 1792/15

kopia wydruku z (...) k. 6 akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

kopia odpisu skróconego aktu małżeństwa - k. 7 akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

Przed dniem 15 lutego 2015 r. A. T. skontaktowała się telefonicznie z oskarżonym w sprawie spłaty pożyczki. Z. L. powiedział jej, aby przyjechała do niego odebrać ratę. Pomimo tego, gdy udała się ona do miejsca zamieszkania oskarżonego, nie zastała go. Począwszy od tego czasu A. T. wraz z drugą przedstawicielką pokrzywdzonej spółki, B. R., bezskutecznie próbowały pobrać wynikające z umowy raty od Z. L.. Z. L. nie przebywał pod wskazanym przez siebie adresem i przeważnie nie odbierał telefonów. Ostatecznie oskarżony nie zapłacił żadnej raty, z wyjątkiem pierwszej, na poczet której pobrano pieniądze bezpośrednio z kwoty przekazanej mu po podpisaniu umowy.

Dowód: zeznania A. T. - k. 1-2 zbioru C, k. 32-33 akt sądowych

historia spłaty pożyczki - k. 9 akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

Oskarżony Z. L. urodził się (...) w S.. Mieszka w G. przy ul. (...). Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem technologii drewna. Obecnie przebywa w Oddziale (...) Aresztu Śledczego K. w D., gdzie odbywa karę pozbawienia wolności. Jest żonaty, pozostaje w separacji z żoną, ma troje dzieci, nie ma nikogo na utrzymaniu. Był uprzednio wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa podobne do zarzucanego mu w niniejszej sprawie.

Dowód: dane osobopoznawcze – k. 29 akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

oświadczenie oskarżonego – k. 57-57 akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

karta karna – k. 23-24 akt sprawy Ds. 1792/15 zbiór A

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 30 marca 2010 r. II K 71/10 - k. 41-42

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 3 listopada 2011 r. II K 921/11 - k. 43

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 12 lutego 2010 r. II K 953/09-k.44

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 24 września 2010 r. II K 340/09 - k. 47

- odpis wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 września 2012 r. IV Ka 526/12 - k. 48

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 17 maja 2011 r. II K 236/10 - k. 49

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 2 czerwca 2011 r. II K 1216/10 - k. 50-51

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 27 listopada 2013 r. II K 574/11 - k. 52-54

- odpis wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14 maja 2014 r. IV Ka 182/14 - k. 55

Przesłuchany na etapie postępowania przygotowawczego, oskarżony Z. L. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Z. L. nie został przesłuchany na rozprawie, gdyż Sąd na podstawie art. 377 § 3 k.p.k. prowadził postępowanie bez jego udziału, z uwagi na fakt, że oskarżony, pouczony o swoich uprawnieniach, nie wniósł o doprowadzenie go z aresztu, jego obecności nie uznano za obowiązkową, a oskarżyciel nie złożył wniosku o przeprowadzenie dowodu z jego wyjaśnień.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania świadka A. T., gdyż tworzą one spójną całość z zebranymi w sprawie dowodami z dokumentów. Kopie umowy pożyczki, dokumentów przedłożonych przez Z. L. przed jej podpisaniem oraz historia spłaty pożyczki potwierdzają opisane przez świadka okoliczności zwarcia umowy pożyczki, warunki, na jakich została zawarta, a także próby późniejszego nawiązania kontaktu z oskarżonym i pobrania od niego rat.

Jako wiarygodne Sąd ocenił także dowody z dokumentów, których autentyczność i treść nie budziła wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.

Oskarżony stanął pod zarzutem popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., które polega na doprowadzeniu pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez sprawcę działającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, który wprowadza pokrzywdzonego w błąd lub wyzyskuje jego błąd.

W sprawie niniejszej udzielenie przez pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. pożyczki w kwocie 400 zł oskarżonemu Z. L., który pożyczki tej nie spłacił, niewątpliwie stanowiło niekorzystne rozporządzenie mieniem. Oskarżony doprowadził wymienioną spółkę do powyższego niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie osoby reprezentującej pokrzywdzonego, A. T., w błąd co do możliwości spłaty pożyczki. Zarówno z oświadczeń Z. L. jak i przedstawionych przez niego dokumentów wynikało, iż prowadzi on działalność gospodarczą co pozwoli mu regularnie spłacać raty. Tymczasem rzeczywista sytuacja majątkowa i osobista oskarżonego na to nie pozwalała.

Oskarżony podczas zawierania umowy w dniu 4 lutego 2015 r. zdawał sobie z tego sprawę. Wiedział, że już w dniu 11 sierpnia 2014 r. otrzymał on wezwanie do zakładu karnego celem odbycia kary pozbawienia wolności prawomocnie wymierzonej mu w sprawie II K 574/11. Miał więc świadomość, iż w najbliższym czasie zostanie osadzony w zakładzie karnym, co uniemożliwi mu spłatę zaciągniętej pożyczki, jednakże fakt ten zataił przed A. T.. Ponadto oskarżony informował przedstawicielkę pokrzywdzonej spółki, iż prowadzi działalność gospodarczą i przedstawił jej wydruk z (...), jednakże, jak ustalono w toku postępowania, nie złożył on zeznania co do wysokości dochodu lub straty w roku 2014 r., przez co niemożliwe jest zweryfikowanie, czy działalność ta przynosi dochody ani czy jest ona rzeczywiście prowadzona czy też ma fikcyjny charakter.

Oskarżony swoim zachowaniem zrealizował także znamiona strony podmiotowej określone w art. 286 § 1 k.k. Działał on umyślnie, w zamiarze bezpośrednim, mając na celu uzyskanie korzyści majątkowej w postaci otrzymania pożyczki, zdając sobie sprawę, że nie będzie w stanie jej spłacić i nie mając zamiaru jej spłaty. Świadczy o tym unikanie przez niego kontaktu z A. T. i B. R., które próbowały odebrać od niego należne raty.

Z uwagi na powyższe, Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego Z. L. wypełniło ustawowe znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k.

Oskarżony powyższego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 k.k. Zgodnie z tym przepisem, jeśli sprawca w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne popełnił umyślne przestępstwo podobne, Sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo umyślne w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonej o połowę. W niniejszej sprawie Z. L. był uprzednio skazany m.in.:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 24 września 2010 r. II K 340/09 za czyn z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 4 sierpnia 2011 r. do 4 sierpnia 2012 r.,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 2 czerwca 2011 r. II K 1216/10 za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 4 maja 2012 r. do 01 października 2012r.

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 17 maja 2011 r. II K 236/10, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 września 2012 r. IV Ka 526/12, za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą ostatecznie odbył w formie dozoru elektronicznego w okresie : 26.01.2013r-10.05.2013 oraz 19.06.2013r-13.02.2014r

Mając to na uwadze, stwierdzić trzeba, iż Z. L. zarzuconego mu czynu z art. 286 § 1 k.k. popełnionego w dniu 4 lutego 2015 r. dopuścił się w okresie 5 lat od odbycia w całości wyżej wskazanych kar pozbawienia wolności, orzeczonych w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy. Czyn ten oraz czyny, za które został uprzednio skazany wymienionymi wyrokami, są przestępstwami umyślnymi. Stanowią również przestępstwa podobne w rozumieniu art. 115 § 3 k.k., gdyż należą do tego samego rodzaju, tj. przestępstw przeciwko mieniu. Tym samym spełnione zostały wszystkie określone w art. 64 § 1 k.k. przesłanki zakwalifikowania przypisanego oskarżonemu przestępstwa jako popełnionego w warunkach recydywy, tj. jako czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

W sprawie nie wystąpiły jakiekolwiek okoliczności wyłączające bezprawność czynu lub winę. Oskarżony jest osobą dorosłą, a jego poczytalność nie budzi wątpliwości, stąd też należy stwierdzić, że w pełni świadomie postąpił wbrew normie prawnej wynikającej z art. 286 § 1 k.k., doprowadzając pokrzywdzoną spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd reprezentującej ją osoby, ponosi zatem winę.

Biorąc pod uwagę kryteria określone w art. 115 § 2 k.k., Sąd uznał, że czyn oskarżonego jest szkodliwy społecznie w stopniu wyższym niż znikomy. Świadczy o tym w szczególności działanie w zamiarze bezpośrednim i sposób popełnienia czynu, tj. przedstawienie osobie reprezentującej pokrzywdzoną spółkę informacji tworzących fałszywy obraz sytuacji majątkowej oskarżonego.

Czyn z art. 286 § 1 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. Mając na uwadze dyrektywy określone w art. 53 § 2 k.k., Sąd wymierzył oskarżonemu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu dolegliwość tej kary nie przekracza stopnia winy i jest adekwatna do społecznej szkodliwości czynu. Jedynie wymierzenie oskarżonemu bezwzględnej kary pozbawienia wolności będzie wystarczające dla zrealizowania celów kary, w szczególności w zakresie prewencyjnego oddziaływania na oskarżonego i kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zdaniem Sądu wniosek taki uzasadnia dotychczasowy sposób życia oskarżonego oraz jego właściwości i warunki osobiste, stanowiące istotne okoliczności obciążające, które pomimo stosunkowo niewielkiej szkody wyrządzonej przestępstwem przemawiają za wymierzeniem mu kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Z. L. był uprzednio wielokrotnie karany, a zarzuconego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa. Oskarżony już wcześniej dopuszczał się przestępstw przeciwko mieniu, przy czym części z nich w warunkach recydywy. Pomimo wymierzanych mu dotąd kar, w tym także bezwzględnych kar pozbawienia wolności, Z. L. popełnił kolejny czyn zabroniony. Biorąc to pod uwagę, Sąd uznał, że adekwatną karą w niniejszej sprawie będzie kara 7 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem pokrzywdzonej spółce, uznając iż w niniejszej sprawie jest to niezbędne dla realizacji kompensacyjnej funkcji prawa karnego. Wysokość odszkodowania odpowiada łącznej należności oskarżonego z tytułu niespłaconej pożyczki, tj. kwocie 639,54 zł pomniejszonej o kwotę 80 zł pobraną przy przekazywaniu oskarżonemu gotówki po podpisaniu umowy.

Sąd zgodnie z art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego, jako skazanego w sprawie z oskarżenia publicznego, koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa, obejmujące opłatę wymierzoną na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.