Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Goleniowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 września 2018r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym, w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Żmijewska

Protokolant: Anna Bobrowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu : 11 stycznia 2018r, 01 marca 2018r, 19 kwietnia 2018, 14 czerwca 2018r, 23 sierpnia 2018r

sprawy: A. Z. (1) z domu C., syna R. i D. z domu R., ur.(...) w G., karanego,

oskarżonego o to, że :

I.  W okresie od bliżej nieustalonego dnia miesiąca lipca 2012r do chwili obecnej ukrył pisma i wnioski kierowane przez J. S. (1) do Sądu Rejonowego w S. S.. W sprawie (...), karty informacyjne leczenia szpitalnego z (...) nr 1 w (...), oraz odpis wyroku w/w. sądu z dnia 17 maja 2012r, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać, w ten sposób, że umieścił je w bliżej nieustalonym miejscu i odmówił ich zwrotu J. S. (1) tj o czyn z art. 276 k.k

II.  w okresie od dnia 13 marca 2013r do miesiąca czerwca 2013r w G. będąc upoważnionym przez R. P. do uzyskania odszkodowania z (...) Zakładu (...) na (...) S.A. w W., przywłaszczył powierzone mu pieniądze w kwocie 11400zł stanowiące świadczenie z tytułu śmierci ubezpieczonego W. P. w ten sposób, że po przelaniu w/w. kwoty przez ubezpieczyciela na jego rachunek bankowy, wbrew udzielonemu mu pełnomocnictwu nie przekazał jej R. P. czym działał na szkodę w/w. tj o czyn z art. 284§2k.k.

III.  w okresie od dnia 12 lipca 2013r do miesiąca sierpnia 2013r w G. będąc upoważnionym przez A. M. do uzyskania odszkodowania z (...) S.A. w W., przywłaszczył powierzone mu pieniądze w kwocie 4700zł stanowiące świadczenie z tytułu szkody komunikacyjnej w ten sposób, że po przelaniu w/w. kwoty przez ubezpieczyciela na jego rachunek bankowy, wbrew udzielonemu mu pełnomocnictwu nie przekazał jej A. M. czym działał na szkodę w/w. tj o czyn z art. 284§2k.k.

IV.  w miesiącu lipcu 2013r w G. będąc upoważnionym przez S. G. (1) do wyegzekwowania wierzytelności z L. (...) w S., przywłaszczył powierzone mu pieniądze w kwocie 1000zł stanowiące zaliczkę z tytułu wynagrodzenia za świadczenie usług w ten sposób, że po rezygnacji przez zleceniodawcę ze zlecenia pomimo nie podjęcia żadnych działań, nie zwrócił jej S. G. (1) czym działał na szkodę w/w. tj o czyn z art. 284§2k.k.

I.  uznaje oskarżonego A. Z. (2) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku kwalifikowanego z art. 276 k.k. i za ten czyn na podstawie art. 276 k.k. wymierza mu karę grzywny w kwocie 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka

II.  uznaje oskarżonego A. Z. (2) za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt II-IV części wstępnej wyroku kwalifikowanych z art. 284§2 k.k. przy przyjęciu, iż stanowiły one ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91§1k.k. (o treści obowiązującej do dnia 30.06.2015r) w zw z art. 4 § 1 kk. i za te czyny na podstawie art. 284§2k.k. przy zastosowaniu art. 58§3k.k.( o treści obowiązującej do dnia 30.06.2015r) w zw z art. 4 §1 k.k. wymierza mu karę grzywny w kwocie 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka

III.  na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i § 2 k.k. (o treści obowiązującej do dnia 30.06.2015r) w zw z art. 4 § 1 kk. wymierzone oskarżonemu w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku kary grzywny łączy i jako łączną wymierza karę 100 (stu) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 3 ust 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w tym wymierza opłatę w kwocie 200zł (dwustu złotych)

Sygn akt II K 822/17

UZASADNIENIE

Oskarżony A. Z. (2) od 1996r pozostawał związku małżeńskim z B. C.. Posiadając wykształcenie zawodowe – (...) - oskarżony prowadził działalność w zakresie udzielania pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach celem uzyskania pieniędzy z ubezpieczenia lub odszkodowania. W tym zakresie od 2008r oskarżony współpracował m.in. z Kancelarią (...) sp z o.o. w W.. Zawierając umowy z klientami A. Z. (2) wskazywał – jako konto na które miały wpływać środki od zobowiązanego podmiotu – konto o nr (...), które prowadziła jego żona, a założone zostało w związku z kredytem hipotecznym. Dostęp do konta w formie elektronicznej miała żona oskarżonego, oskarżony – z własnego wyboru - z tej formy nie korzystał. B. C. na bieżąco informowała oskarżonego o kwotach wpływających na to konto, a ten korzystał z dostępu do konta poprzez osobiste wypłaty w banku lub bankomacie.

Kancelaria (...) w styczniu 2013r wypowiedziała jednak oskarżonemu w trybie natychmiastowym umowę z powodu rażącego naruszenia postanowień umownych i nie wykonywania obowiązków wynikających z umowy.

W dniu 17 grudnia 2013r (...) wyrokiem wydanym w sprawie o sygn akt (...)orzekł rozwód A. Z. (1) (obecnie Z.) i B. C.. Pozew o rozwód złożyła żona oskarżonego w dniu 18.06.2013r gdy dowiedziała się o romansie męża z A. P. (1) oraz gdy w 2013r zaczęły zgłaszać się do niej osoby twierdzące, że jej mąż się z nimi nie rozliczył. Jeszcze przed złożeniem pozwu o rozwód żona oskarżonego w kwietniu 2013r dopełniła formalności związanych z wpisaniem oskarżonego jako współwłaściciela konta na które wpływały pieniądze z zawieranych przez niego umów.

Odpowiedź na zarzuty sformułowane w pozwie oskarżony złożył już 29.07.2013r.

Wzajemne relacje stron pogorszyły się jednak na długo przed złożeniem przez B. C. pozwu o rozwód, a sam pozew nie był dla oskarżonego zaskoczeniem. Już w 2012r oskarżony pozostawał bowiem w bliskich relacjach z obecną swoją żoną A. Z. (3) (byłą żoną R. P.), która m.in. zezwoliła mu na korzystanie z jej konta w banku tak aby wpływały na nie pieniądze związane z prowadzoną przez oskarżonego działalnością.

Dowód : zeznania B. C. k. 20, 267, 627v-628 (w części)

umowa zlecenie z A. z 01.12.2008r k. 252-255

wypowiedzenie umowy zlecenia k. 251

pozew o rozwód k. 351,

odpowiedź na pozew k. 359, 376

wyrok Sądu Okręgowego z 17.12.2013r k. 382

informacja z Banku (...) k. 629

zeznania A. Z. (4) k. 634 (w części)

We wrześniu 2008 J. S. (1) uległa wypadkowi w miejscu pracy. Reprezentowanie jej w tej sprawie powierzyła A. Z. (1) – przedstawicielowi firmy odszkodowawczej A.. Osobę tą znalazła na plakatach reklamowych, z oskarżonym skontaktowała się telefonicznie dzwoniąc pod numer wskazany na plakacie. Na umówione spotkanie pokrzywdzona stawiła się we wskazanym przez oskarżonego miejscu przywożąc wszystkie dokumenty związane z wypadkiem. Oskarżony wziął wszystkie dokumenty i powiedział, że prześle je do siedziby firmy do E. i jeśli tam zdecydują, że spraw jest do wygrania to wtedy podpisze z nią umowę i bierze 20% od sumy odszkodowania. Pokrzywdzona zdecydowała się na tą propozycję bo nie miała pieniędzy na adwokata, a do tego musiała czekać na zakończenie sprawy przed Sądem Pracy w S.. Sprawa zakończyła się w 2012r. Mając prawomocny wyrok J. S. (1) skontaktowała się z oskarżonym. Ten powiedział, że do niej przyjedzie. Podczas spotkania zabrał wyrok i powiedział, że najpierw wystąpi o ugodę do zakładu pracy, a jak się nie zgodzą to skieruje sprawę do sądu. W kolejnych miesiącach pokrzywdzona kontaktowała się z oskarżonym telefonicznie. Ten twierdził, że nie otrzymał jeszcze odpowiedzi od pracodawcy. W grudniu 2012r oskarżony przyjechał bez zapowiedzi i poprosił o podpisanie pełnomocnictwa do reprezentowania przed sądem. W marcu 2013r pokrzywdzona poinformowała oskarżonego, że jej były pracodawca zwalnia ludzi i likwiduje firmę. Ten powiedział, że nie ma się czym martwić, że dostanie pieniądze z funduszu gwarantowanego. Potem kiedy ponownie się z nim kontaktowała zaczął tłumaczyć, że w sądzie są odległe terminy, że nie ma na to wpływu. Zawsze znalazł wymówkę by z nią nie rozmawiać. Gdy zażądała zwrotu dokumentów powiedział, że zostały złożone w sądzie.

Z akt sprawy (...) nie wynika by oskarżony reprezentował powódkę w tym postępowaniu.

Pomimo prób podejmowanych przez pokrzywdzoną nie udało jej się odzyskać dokumentów przekazanych oskarżonemu. Unikał on kontaktu z nią, nie odbierał telefonów, nie przebywał we wskazanym jej miejscu. W dniu 30.09.2017r – na etapie prowadzonego postępowania przygotowawczego - zawarta została ugoda mediacyjna w której skarżony zobowiązał się do zapłaty na rzecz pokrzywdzonej kwoty 10.000zł w 10 ratach po 1.000zł tytułem zadośćuczynienia. Tego samego dnia oskarżony przekazał pokrzywdzonej 1000zł., a w następnych miesiącach wpłacał kolejne raty.

Dowód : zeznania J. S. (1) k. 69-71, 389, 593v

informacja od pracodawcy pokrzywdzonej k. 131-132

kopia dokumentów z akt Sądu Rejonowego w S. (...) k. 238-242

ugoda mediacyjna z 30.09.2017r k. 544

Gdy w marcu 2013r zmarł ojciec R. P. ten zwrócił się do A. Z. (1) (Z.) o pomoc w załatwieniu wszelkich formalności związanych z wypłatą pieniędzy z polisy ubezpieczeniowej. Przekazał oskarżonemu wszelkie dokumenty oraz podpisał pełnomocnictwo notarialne do reprezentowania go w tej sprawie przed (...). Zgodnie z zawartą umową oskarżony miał otrzymać 10% z uzyskanej kwoty ubezpieczenia. W rozmowach z pokrzywdzonym oskarżony twierdził, że cała sprawa potrwa około jednego miesiąca. Gdy miesiąc minął pokrzywdzony kontaktował się z oskarżonym. Ten twierdził, że dowiadywał się w (...) ale sprawa nie jest jeszcze załatwiona. R. P. czekał do czerwca. Gdy nadal nie otrzymał pieniędzy zwrócił się do ubezpieczyciela. Wówczas otrzymał informacje, że pieniądze zostały już wypocone w dwóch transzach tj 7000zł oraz 4400zł w marcu na konto oskarżonego. Wówczas pokrzywdzony skontaktował się z A. Z. (1) ten twierdził, że o niczym nie wie. Potem wskazał, że jest w trakcie rozwodu i żona nie poinformowała go o wpłaconych pieniądzach. W tej sytuacji pokrzywdzony działając poprzez ustanowionego adwokata zwrócił się do oskarżonego o zwrot pieniędzy. Na pismo nie otrzymał żadnej odpowiedzi. Oskarżony zerwał z nim kontakt. Nie odbierał od niego telefonów.

W trakcie prowadzonego postępowania prokuratorskiego w 2015r oskarżony oddał R. P. 1000zł i utrzymywał z własnej inicjatywy kontakt telefoniczny obiecując, że spłaci resztę zadłużenia. W dniu 30.12.2016r oskarżony przekazał pokrzywdzonemu kwotę 11.000zł tytułem rozliczenia zobowiązując pokrzywdzonego do wycofania „postępowania prokuratorskiego”

dowód : zeznania R. P. k. 2a-4, 388, 594

informacja z (...) z dnia 11.03.2013r o przyznaniu świadczenia k. 6-7

kopia pełnomocnictwa k. 8-9

potwierdzenie wpłaty na rachunek w dniu 13.03.2013r k. 21-22

kopia dokumentów z (...) k. 26-36

zestawienie operacji k. 275

oświadczenie pokrzywdzonego z 30.12.2016r k. 470

oświadczenie oskarżonego k. 472

ugoda mediacyjna 11.08.2017r k. 534

Jako właściciel auta, które w styczniu 2013r uległo wypadkowi A. M. chciał dochodzić odszkodowania i zadośćuczynienia od sprawcy. Po wypadku auto pod dom przywiózł mu oskarżony, powiedział też, że zajmuje się sprawami o odszkodowania. Pokrzywdzony przystał na jego propozycję. Przekazał oskarżonemu wszystkie dokumenty dotyczące pojazdu. Gdy w lipcu 2013r otrzymał z (...) S.A. pismo informujące o tym, że przyznano mu odszkodowanie w kwocie 4.700zł, a kwota została przelana na rachunek wskazany przez oskarżonego pismo to pokazał oskarżonemu, który zabrał mu oryginał. Oskarżony nie rozliczył się z nim, nie odbierał od niego telefonów. Dopiero w sierpniu 2014r, z pomocą M. K. pokrzywdzony odzyskał 1400zł.

W dniu 30.09.2017w podczas spotkania w sprawie mediacji oskarżony przekazał pokrzywdzonemu kwotę 3.400zł.

dowód : zeznania A. M. k. 95-96

kopia pisma z (...) S.A k. 100

zeznania M. K. k. 75-76

kopia dokumentów z (...) S.A. k. 156—224

zestawienie operacji na koncie k. 265

ugoda mediacyjna 30.09.2017r . 534

W kwietniu 2013r S. G. (1) podpisał z oskarżonym umowę w której oskarżony podjął się odzyskania pieniędzy należnych S. G. (1) z tytułu wykonanych prac. Zgodnie z umową oskarżony miał otrzymać 15-20% z uzyskanych pieniędzy. W trakcie prowadzonych rozmów oskarżony podał, iż jest pracownikiem firmy (...) i jest radcą prawnym. Przy podpisaniu umowy pokrzywdzony przekazał oskarżonemu 1000zł.

W kolejnych rozmowach gdy pokrzywdzony dzwonił do niego oskarżony informował, że wszystko jest w porządku, że czeka na odpowiedzi, że ma umówione spotkania w sprawie mediacji. Na te spotkania stawiał się pokrzywdzony ale nikt inny nie przychodził. Wreszcie pokrzywdzony zrezygnował z usług świadczonych przez oskarżonego. A. Z. (2) nie stawiał się jednak na umówione spotkania celem zwrotu przekazanych mu dokumentów i pieniędzy. Ostatecznie po 3 tygodniach oddał dokumenty, jednak nie oddał pieniędzy.

Na etapie postępowania sądowego oskarżony zadeklarował pokrzywdzonemu zapłatę 3000zł

Dowód : kopia umowy zlecenia k. 63

kopia dowodu wpłaty zaliczki k. 64

zeznania S. G. (1) k. 135, 595

Oskarżony A. Z. (1) urodził się (...) w G.. Posiada wykształcenie zawodowe – zawód wyuczony (...). Z poprzedniego małżeństwa ma dwoje dzieci wobec których ma obowiązek alimentacyjny. Wyrokiem Sądu Rejonowego w(...) z dnia 01.04.2015r został skazany za popełnienie czynów kwalifikowanych z art. 209 §1k.k. oraz 190§1k.k. na karę łączną 10 miesięcy ograniczenia wolności oraz zobowiązany do łożenia alimentów. Postanowieniem sądu z dnia 04.02.2016r kara ograniczenia wolności zamieniona została na zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 150 dni. Postanowieniem z dnia 21.06.2016 na wniosek skazanego sąd wstrzymał wykonanie kary zastępczej. Wyrokiem z dnia 14.11.2017r oskarżony ponownie został skazany za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 209§1k.k.

Dowód ; oświadczenie oskarżonego k. 346-346v

karta karna k. 420, 427, 438, 572, 580, 641

dane osobo poznawcze k. 449

kopia odpisu wyroku nakazowego i postanowienie k. 450-451, 454, 462

dokumentacja medyczna k. 465-467

Słuchany na etapie postępowania przygotowawczego (k. 346-348) oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, iż pomagał w uzyskaniu kwoty ubezpieczenia R. P.. Żona nie przekazała mu, że pieniądze wpłynęły na konto. Pieniądze wpływały na rachunek żony. Mieli jeszcze inne wspólne konto. Była do konta karta i z niej korzystał ale nie sprawdzał stanu konta. Nie korzystał z dostępu do konta przez Internet. W sprawie R. P. dowiadywał się w (...), wiedział, że trzeba czekać na pismo. Potem nie mógł się rozliczyć bo wpadł w depresję.

Przyznał, iż przyjmował dokumenty od J. S. (2) ale stwierdził, że dokumenty zostały oddane. Zaprzeczył by zbywał pokrzywdzoną, by mówił że kieruje sprawę do sądu.

Co do A. M. przyznał że z uzyskanego odszkodowania przekazał mu 1400zł. Pieniądze wpłynęły na konto żony w lipcu 2013r.

S. G. (2) przekazał mu kwotę 1000zł. Wcześniej dał dokumenty. Potem chciał aby to szybko załatwić. Oddał mu dokumenty przez wspólnych znajomych. Pieniędzy nie chciał mu tak przekazywać. Zaprzeczył by mówił, że jest radcą prawnym.

Słuchany w tym postępowaniu ponownie w dniu 16.02.2017r k. 483-484 potwierdził, że rozliczył się z R. P.. Jest teraz mężem jego byłej żony. Co do J. S. (2) wskazał, że miał tylko kopie dokumentów. Twierdził, że nie było problemu z ich zwrotem, a po uzyskaniu odszkodowania był z nią na obiedzie. Co do A. M. to stwierdził, że już się z nim rozliczył. Zwrócił też 1000zł S. G. (1).

Wskazał, że nie miał zamiaru przewłaszczenia tych pieniędzy. Te sytuacje zaistniały bo były skutkiem zbiegu szeregu życiowych okoliczności, a w szczególności kryzysu małżeńskiego i rozwodu. Wiele dokumentów zostało w domu na ul. (...) do którego to domu nie ma dostępu.

Słuchany w postępowaniu sądowym k. 592v-593, 628v wyjaśnił, że:

- nie oddał dokumentów bo nie miał dostępu do domu gdzie były przechowywane

- pieniędzy nie przekazywał bo żona go nie informowała a sama je wydawała

- nie zna się na komputerach, nie ma dostępu elektronicznego do konta

Dowód : wyjaśnienia oskarżonego k. 346-348, k. 483-484, k. 592v-593, 628v

Analiza złożonych przez oskarżonego wyjaśnień wskazuje, iż przyznaje on, że zna osoby wskazane w poszczególnych zarzutach. Potwierdza też okoliczności wskazane przez R. P., A. M. i S. G. (1) co do zakresu łączących ich umów. Przyznaje, iż był zobowiązany przekazać pieniądze uzyskane z ubezpieczenia dla R. P. i A. M..

W tym zakresie wyjaśnienia te należało uznać za wiarygodne.

Odrębnej ocenie sądu podlegały natomiast okoliczności podnoszone przez oskarżonego, a wskazujące, że nie przekazał pieniędzy i nie zwrócił dokumentów osobom uprawnionym z winy żony bo nie przekazała mu, że pieniądze te już wpłynęły na jego konto i ograniczyła mu dostęp do ich wspólnego domu. Zarówno co do R. P. i A. M. jak i S. G. (1) nie miał zamiaru przywłaszczenia pieniędzy, a jedynie doszło do takiej sytuacji na skutek jego trudnej sytuacji rodzinnej, małżeńskiej.

W tym zakresie wyjaśnienia te sąd uznał za nie zasługujące na przymiot wiarygodności. Zarówno z zeznań obecnej żony oskarżonego jak i jego własnych oświadczeń wynika, iż jego wzajemne relacje z ówczesną jego małżonką nie układały się co najmniej od 2012r, a on sam zaczął korzystać z konta A. P. (2) obecnie Z..

Ogólnie sposób prowadzenia działalności w której pieniądze należne klientom mają wpływać na konto do którego on sam nie ma dostępu wydaje się przynajmniej nierozsądne, a przez to zupełnie niezrozumiałe. Skoro już w 2012r oskarżony korzystał z konta ówczesnej swojej przyjaciółki – twierdząc, że giną mu pieniądze, a sprawcą tego jest jego ówczesna żona - to jak zrozumieć to, że w 2013r gdy firma (...) wypowiada mu umowę zlecenia, przyjmując kolejnych klientów wskazuje konto właśnie swojej żony i tam wpływają pieniądze należne R. P. jak i A. M..

Jeśli było tak jak mówi oskarżony tzn., że z uwagi na napięte relacje z żoną nie miał kontroli nad środkami zgromadzonymi na koncie, to czemu już wówczas nie wskazał konta osoby do której miał większe zaufanie i pozostawał w lepszych relacjach lub czemu nie założył własnego konta właśnie na potrzeby prowadzonej działalności. Czemu też informowany przez klientów o tym że pieniądze zostały przekazane na wskazane przez niego konto unikał z nimi kontaktu, nie odbierał telefonów, zmieniał miejsce pobytu, wreszcie zmienił nazwisko. Nie skorzystał natomiast z dostępu do konta – jako jego współwłaściciel od kwietnia 2013r - w jednostce banku.

Postawa oskarżonego - podobna w opisach przedstawionych przez każdego z pokrzywdzonych - wskazuje, iż przez kolejne tygodnie, miesiące i lata wiedząc, że winien jest zwrócić należne im dokumenty czy pieniądze nie czynił tego, a poprzez swoje zachowanie – przekazywanie nieprawdziwych informacji co do podejmowanych w ich sprawach działań, dokonywanych czynności – budował wrażenie osoby wypełniającej warunki zawartych umów. Postawiony jednak przed faktem dotyczącym konieczności zwrotu kwot zrywał kontakt, zbywał, szukał wymówek. Wolę zapłaty zadeklarował i wypłat dokonał dopiero świadom złożonych zawiadomień i grożącej mu kary. Co jednak istotne płacąc domagał się od pokrzywdzonych wycofania zawiadomień, umorzenia postępowania prokuratorskiego. Takie zaś zachowanie pozwala na przyjęcie, że gdyby nie toczące się postępowanie nigdy nie podjął by się spłaty należnych kwot.

W opinii sądu, mając na uwadze informacje przekazane przez pokrzywdzonych nie jest możliwym usprawiedliwienie całej sytuacji tylko i wyłącznie zachowaniem byłej żony oskarżonego. Od kwietnia 2013r oskarżony był współwłaścicielem konta na które wpływały pieniądze i wobec przekazywanych przez pokrzywdzonych informacji mógł dokonać ich weryfikacji i niezwłocznie podjąć działania w zakresie wypłaty pieniędzy. Warto też podkreślić, iż sam oskarżony w postępowaniu przygotowawczym chcąc przedstawić siebie w jak najlepszym świetle wskazał, iż zwrócił S. G. (1) 1000zł (k. 483-484) co w postępowaniu sądowym okazało się nieprawdą.

W zakresie wyjaśnień dotyczących J. S. (1) nie sposób na ich podstawie ustalić jednej prezentowanej przez oskarżonego wersji wydarzeń. Raz twierdzi, że wziął dokumenty raz że ich kopie. Jednym razem że oddał jej , innym razem że ktoś po nie przyszedł – co do tego to nie wie jednak kto i nie wie co odebrał. Innym razem mówi, że dokumenty mogą być w domu do którego dostęp ma jego była żona. Wreszcie wskazuje, że oddał, a po wszystkim gdy pani otrzymała odszkodowanie był z nią na obiedzie.

Sąd uznał te wyjaśnienia za nie polegające na prawdzie uznając tym samym za wiarygodne zeznania złożone przez pokrzywdzoną. J. S. (1) konsekwentnie - słuchana i w postępowaniu przygotowawczym i sądowym - wskazała, iż przekazała oskarżonemu dokumenty, których nie odzyskała mimo podejmowania szeregu prób.

Zeznania złożone przez byłą żonę oskarżonego B. C. pozwoliły na potwierdzenie okoliczności wskazanych przez oskarżonego w zakresie organizacji prowadzonej przez niego działalności tj tego, że pieniądze dla klientów wpływały na konto do którego dostęp elektroniczny miała właśnie ona. Z zeznań tych wynikało, że była to wspólna decyzja małżonków – taki sposób organizacji wybrali razem. Oskarżony nie został do tego zmuszony, ani nie było to dla niego tajemnicą. Miał też wiedzę co do tego, że został współwłaścicielem tego konta w kwietniu 2013r. Zeznania te w tym zakresie sąd uznał za polegające na prawdzie. Okoliczności podane przez świadka znalazły potwierdzenie m.in. w informacjach przekazanych do akt niniejszego postępowania przez bank. W pozostałym zakresie zeznania te nie stanowił podstawy ustaleń faktycznych. Sąd miał bowiem na względzie, iż rozprawa rozwodowa i prowadzone do dzisiaj wzajemne rozlicznie majątkowe czynią je niewiarygodnymi co do informacji przekazywanych mężowi w 2013r.

Ustalenia w tym zakresie sąd dokonywał w oparciu o informacje przekazane przez bank, z których wynikało, iż od 13.04.2013r oskarżony był osobą współuprawnioną do konta na które wpływały pieniądze z (...) czy (...).

Pozostałe przesłuchane w sprawie osoby : A S., M K., A S. potwierdziły okoliczności dotyczące niejasności w zakresie organizacji i funkcjonowania działalności prowadzonej przez oskarżonego. Wskazują na to również zeznania osób : J. K. (k. 105-106 dla której oskarżony miał załatwić odszkodowanie za wypadek) oraz M. R. (k. 140-141) – odczytanych w trybie art. 333 k.p.k.

Zeznania te – jako dotyczące zdarzeń nie objętych aktem oskarżenia - nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych czynionych w tym postępowaniu ale wskazywały, iż ogólnie atmosfera wokół prowadzonej przez oskarżonego działalności zarobkowej nie należała do dobrych. Zeznania M. K. w zakresie w jakim odnosiły się do zdarzeń z udziałem A. M. pozwoliły na potwierdzenie ich wiarygodności co do okoliczności odzyskania kwoty 1400zł z należnej mu sumy 4700zł.

Zeznania obecnej żony oskarżonego - A. Z. (3) k. 634 w zakresie w jakim dotyczą one ich wzajemnych relacji od 2012r, w tym, że już w 2012r użyczała mu konta sąd uznał za polegające na prawdzie. Oparte są bowiem bezpośrednio na wiedzy i doświadczeniu świadka. W zakresie jednak informacji dotyczących relacji oskarżonego z jego ówczesną żoną B. C. sąd miał na uwadze, iż jest to wiedza oparta jedynie na relacjach przekazywanych jej przez samego oskarżonego, który już wówczas nie pozostawał z żoną w dobrych stosunkach.

W zakresie zeznań złożonych przez byłą żonę oskarżonego B. C. – zeznania te pozwoliły na dokonanie ustaleń w zakresie ilości kont, które założyli w okresie trwania małżeństwa i związanych z nimi uprawnień. Zeznania te znalazły potwierdzenie w zebranych w sprawie dowodach w tym w informacji z banku.

W poczet materiału dowodowego sąd przyjął zebrane w sprawie dowody z dokumentów uznając je za wiarygodne zarówno w zakresie ich autentyczności jak i zawartej w nich treści.

Za polegające na prawdzie Sąd uznał zeznania złożone przez pokrzywdzonych. Znalazły one potwierdzenie zarówno w wyjaśnieniach złożonych przez oskarżonego (w części uznanej za wiarygodną) jak i w zebranych w sprawie dowodach z dokumentów.

Oskarżony A. Z. (2) stanął pod zarzutem popełnienia m.in. 3 czynów kwalifikowanych każdy z art. 284§2k.k. tj przywłaszczenia powierzonych mu pieniędzy na szkodę R. P., A. M. i S. G. (1).

Przestępstwo opisane w art. 284§2 k.k. - sprzeniewierzenie - jest kwalifikowanym typem przywłaszczenia. Polega ono na przywłaszczeniu rzeczy powierzonej sprawcy

Przywłaszczenie rozumieć należy jako rozporządzenie jak swoją własnością cudzą rzeczą ruchomą lub cudzym prawem majątkowym z wykluczeniem osoby uprawnionej przez włączenie jej do swego majątku i powiększenie w ten sposób swojego stanu posiadania lub stanu posiadania innej osoby albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do rzeczy ruchomej uprawnień właścicielskich, bądź też przeznaczenie jej na cel inny niż przekazanie właścicielowi (wyrok SN z 6 stycznia 1978 r., V KR 197/77, OSNPG 1978, nr 6, poz. 64; wyrok SA w Lublinie z 3 grudnia 1998 r., II Aka 176/98, Apelacja Lubelska 1999, nr 2, poz. 11)

Powierzenie jest to natomiast przekazanie władztwa nad rzeczą z zastrzeżeniem obowiązku jej późniejszego zwrotu.

Ze względu na fakt władania (posiadania) rzeczą lub prawem majątkowym przez przywłaszczającego przed dokonaniem przywłaszczenia, samo przywłaszczenie musi zostać przez niego w odpowiedni sposób zamanifestowane na zewnątrz. Owo uzewnętrznienie przywłaszczenia przyjmować musi postać zachowania, uniemożliwiającego osobie, której przysługuje odpowiednie prawo do rzeczy, swobodne nią rozporządzanie. Sprawca dla dokonania tego przestępstwa musi podjąć jedną chociażby czynność w stosunku do rzeczy ruchomej lub prawa majątkowego, która wskazuje, iż traktuje on rzecz lub prawo majątkowego tak jakby był właścicielem.

Jak stanowi art. 115 § 9 k.k. "rzeczą ruchomą jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniędzy albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce".

Odnosząc powyższe uwagi do rozpoznawanej sprawy wskazać należy, iż oskarżony, który pomimo żądań zgłaszanych przez pokrzywdzonych nie przekazał im należnych im kwot – a uczynił to dopiero na etapie postępowania przygotowawczego i sądowego swym zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 284§2k.k. Z uzyskanych pieniędzy przekazanych mu przez podmioty zobowiązane do wypłaty kwot z ubezpieczenia – należnych pokrzywdzonym – dokonywał bowiem bieżących rozliczeń z ówczesną żoną w zakresie ich wzajemnych zobowiązań finansowych.

Jak sam wskazał pieniądze przekazane mu przez S. G. (1) przeznaczył na własne potrzeby choć miały być np. na wynagrodzenie biegłych z zakresu budownictwa.

W zachowaniu oskarżonego czytelna stała się informacja, iż obejmując władztwo nad rzeczą tj odbierając pieniądze przekazane przez (...) W. czy (...) (miał dostęp do konta i wiedzę od pokrzywdzonych, że pieniądze już zostały wypłacone) działał on z wolą utrzymania istniejącego stanu, zamierzał włączyć rzecz do swojego majątku i postępować z nią jak z własną.

A. Z. (2) stanął również pod zarzutem popełnienia czynu z art. 276 k.k. Strona przedmiotowa tego przestępstwa polega na niszczeniu, uszkadzaniu, czynieniu bezużytecznym, ukrywaniu lub usuwaniu dokumentu, którym sprawca nie ma prawa wyłącznie rozporządzać.

Ukrywanie oznacza stworzenie takiego stanu rzeczy, że dokument staje się niedostępny dla osób, które mają prawo i chcą z niego skorzystać. Jak podniósł Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 9.12.2010 r., II AKa 397/10, LEX nr 785456: „Istota ukrycia dokumentu polega na ulokowaniu go w miejscu nieznanym dla osoby uprawnionej, gdy sprawca swoje działanie w sposób świadomy ukierunkowuje na wywołanie takiego stanu, aby dokument był ukryty, schowany, niedostępny dla osoby uprawnionej.

„Zaprzeczenie posiadaniu dokumentu i przetrzymywanie oraz niewydanie go, mimo żądania osoby uprawnionej, może stanowić ukrywanie dokumentu w rozumieniu art. 276 k.k." (wyrok SN z 9.08.2000 r., V KKN 208/00, OSNKW 2000/9–10, poz. 84).

W niniejszym postępowaniu oskarżony otrzymał od pokrzywdzonej J. S. (1) dokumenty związane z przebytym przez nią wypadkiem jak i postępowaniem prowadzonym przez Sąd Rejonowy w S.. Dokumentów tych nie zwrócił pomimo żądań zgłaszanych przez pokrzywdzoną. Takie zaś zachowanie wypełnia znamiona czynu z art. 276 k.k. Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne – co zostało wskazane powyżej - nie pozwoliły na przyjęcie, iż doszło do tego na skutek działań osób trzecich bez udziału w tym oskarżonego. Właściwym jest zaznaczyć, iż sam oskarżony dla uwiarygodnienia podejmowanych przez siebie działań w zakresie uzyskania odszkodowania od byłego pracodawcy pokrzywdzonej twierdził, że dokumenty złożył w sądzie. Miał świadomość, iż oddanie ich pokrzywdzonej wskazywałoby, że nie podjął on żadnych działań pomimo przyjęcia na siebie takiego zobowiązania.

Mając na uwadze okoliczności o których mowa w art. 115 § 2 k.k. a w szczególności : rodzaj i charakter naruszonego dobra którym w tych przypadku jest własność, rozmiary wyrządzonej działaniem oskarżonego szkody, sposób i okoliczności popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu, jak również postać zamiaru i motywację sprawcy, który w taki sposób chciał zdobyć środki na swe bieżące potrzeby, jak i ukryć brak działań do których podjęcia się zobowiązał Sąd przyjął, iż czyny popełnione przez oskarżonego charakteryzowała wyższa niż znikoma społeczna ich szkodliwość.

W sprawie nie zaistniały, przewidziane w kodeksie karnym, okoliczności wyłączające winę oskarżonego. W tej sytuacji zasadnym stało się przyjęcie, iż oskarżony w pełni świadomie zachował się w sposób niezgodny z przewidzianą w art. 284 § 2 k.k. i 276 k.k. normą prawną

Działanie oskarżonego było działaniem bezprawnym, w sprawie nie zaistniały bowiem okoliczności wyłączające bezprawność popełnionych przez oskarżonego czynów.

Wymierzając oskarżonemu karę za popełnione przez niego przestępstwa Sąd działał – zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 53 § 1 k.k. - według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając przy tym stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze fakt, iż oskarżony w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów nie był uprzednio karany sądownie, a na etapie postępowania przygotowawczego zapłacił pokrzywdzonym całą należną im kwotę tj :

- J. S. (1) 10.000zł

- R. P. 11.400zł

- A. M. k. 4.700zł

- S. G. (3) 3.000zł

za nie znajdujące uzasadnienia sąd uznał wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności, uznając, iż byłaby ona nazbyt surowa.

Ustalając, iż oskarżony jest osobą z wyuczonym zawodem i podejmuje się prac, nie ma też przeciwwskazań do wykonywania jakiejkolwiek pracy Sąd uznał za uzasadnione wymierzenie oskarżonemu :

- za czyn kwalifikowany z art. 276 k.k. – kary grzywny w kwocie 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka

- za czyny kwalifikowane z art. 284§1k.k. przy przyjęciu, iż stanowiły one ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91§1k.k. (o treści obowiązującej do dnia 30.06.2015r) w zw z art. 4 § 1 kk. na podstawie art. 284§2k.k. przy zastosowaniu art. 58§3k.k.( o treści obowiązującej do dnia 30.06.2015r) w zw z art. 4 §1 k.k. kary grzywny w kwocie 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka

Na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 i § 2 k.k. (o treści obowiązującej do dnia 30.06.2015r) w zw z art. 4 § 1 kk. Sąd wymierzone oskarżonemu w pkt I i II części dyspozytywnej wyroku kary grzywny połączył i jako łączną wymierzył karę 100 (stu) stawek dziennych po 20zł (dwadzieścia złotych) każda stawka

W opinii Sądu kara tego rodzaju i w takim wymiarze będzie wystarczająco dolegliwą aby spełnić stawiane jej cele z zakresu prewencji indywidualnej. Postawa skazanego w zakresie chęci wyrównania szkód wyrządzonych pokrzywdzonym pozwala przyjąć, że - choć szukał on przyczyn zaistniałej sytuacji nie w swoim działaniu ale w splocie zdarzeń na które jak twierdził nie miał wpływu – zrozumiał naganność swojego działania i podjął się wyrównania powstałych w ten sposób krzywd. To zaś pozwala przyjąć, iż konieczność uporządkowania swojego życia i podjęcia działań w zakresie obowiązku spłaty wymierzonej kary grzywny będzie wystarczająca by nie popełnił on kolejnych przestępstw w przyszłości.

Działając w oparciu o treść art. 627 k.p.k. oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego – jako skazanego w sprawie z oskarżenia publicznego - na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym wymierzył mu 200 zł opłaty.

Sygn. akt IV Ka 2051/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Szreder

Sędziowie: SO Marzanna Kucharczyk (spr.)

SO Jakub Wiliński

Protokolant: Kamila Michalak

przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Damiana Kordykiewicza

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2020 r.

sprawy A. Z. (2)

oskarżonego z art. 276 kk i art. 284 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie

z dnia 6 września 2018 r. sygn. II K 822/17

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- uchyla rozstrzygnięcie o karze łącznej grzywny zawarte w pkt. III jego części dyspozytywnej;

- uniewinnia A. Z. (2) od popełnienia czynów opisanych w pkt. I, II
i III jego części wstępnej;

- za czyn opisany w pkt. IV jego części wstępnej, na podstawie art.
284 § 2 kk przy zastosowaniu art. 37a kk, wymierza oskarżonemu karę
50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy przyjęciu, że jedna stawka dzienna wynosi 20 (dwadzieścia) złotych;

II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze i wymierza mu 100 (sto) złotych opłaty za obie instancje.