Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Goleniowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym, w składzie :

Przewodniczący : SSR Wioletta Witkowska-Kowalczyk

Protokolant : Sylwia Pawelec

po rozpoznaniu w dniu 04 maja 2015 r i 13 sierpnia 2015r.

przy udziale prokuratora Emilii Smolińskiej-Zając

J. R. , syna S. i S. z domu K., urodzonego (...) w B., zamieszkałego w (...) (...), karanego,

oskarżonego o to, że :

w dniu 26 kwietnia 2014 roku o godzinie 16:00 w Ż., gm. N. przed sklepem spożywczym dokonał uszkodzenia ciała M. P. (1) w ten sposób, że po jego przewróceniu uklęknął obok niego i bił go pięściami po głowie, na skutek czego M. P. (1) doznał obrażeń w postaci załamania kości nosa, z przemieszczeniem odłamków kostnych, co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała, na okres powyżej dni siedmiu w stopniu średnim,

tj. o czyn z art. 157 § 1 k.k.

I.  oskarżonego J. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa kwalifikowanego z art. 157 § 1 k.k. ( w brzmieniu obowiązującym sprzed zmian wprowadzonych z dniem 18.05.2015r. ustawą z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych ustaw , Dz. U. z 2015r , poz. 541) w zw . z art. 4par 1kk i za to przestępstwo na podstawie art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 58 § 3 k.k. w zw. z art. 34 par. 1 i 2 kk, art. 35 par. 1kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonania nieodpłatnych kontrolowanych prac na cele społeczne w wymiarze po 20 (dwadzieścia) godzin miesięcznie,

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. , art. 70 par.1 pkt 2 kk ( w brzmieniu obowiązującym sprzed zmian wprowadzonych z dniem 18.05.2015r. ustawą z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych ustaw , Dz. U. z 2015r , poz. 541) w zw. z art. 4par 1kk wykonanie kary ograniczenia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 1 (jednego) roku.

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt. 1 , ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierza mu opłatę w kwocie 60(sześćdziesiąt ) złotych.

IIK 445/14

UZASADNIENIE

Dnia 26 kwietnia 2014r. oskarżony J. R. przebywał w sklepie spożywczo- monopolowym położonym w Ż.. Jako , że oskarżony był nietrzeźwy , sprzedawczyni odmówiła mu sprzedaży alkoholu. W międzyczasie do sklepu wszedł pokrzywdzony M. P. (1) , dobry znajomy oskarżonego. Pokrzywdzony był nietrzeźwy. Gdy oskarżony wyszedł na dwór , za nim wyszedł pokrzywdzony , który pod adresem J. R. użył słów nieprzyzwoitych, zaczął go szarpać, uderzył oskarżony otwarta ręką w twarz . W odpowiedzi oskarżony złapał za odzież pokrzywdzonego , obaj zaczęli się szamotać. Pokrzywdzony z oskarżonym przewrócili się na polbruk : J. R. klęczał nad pokrzywdzonym , który leżał plecami do ziemi. Będąc w tej pozycji oskarżony zapytał się pokrzywdzonego , czy chce od niego dostać , po czym uderzał go pięściami po głowie.

Następnie oskarżony udał się za sklep i dalej spożywał alkohol.

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 78v

Częściowo zeznanie M. P. k. 5-6

Zeznanie W. C. k 79v, 29v

zeznanie A. G. k. 32,80

Zeznanie m. K. k. 79v,80,31

Zdjęcie k. 8

Dokumentacja medyczna k. 7

Pokrzywdzony wszedł z zakrwawioną twarzą do sklepu i poprosił ekspedientkę A. S. (1) o wezwanie Policji. Jako że pokrzywdzony posiadał przy sobie telefon komórkowy , ta odmówiła, pokrzywdzony sam wezwał patrol Policji. Na miejsce przybył patrol w osobach M. K. i A. G. (2). Na miejscu zastali już pogotowie ratunkowe , które udzielało pierwszej pomocy pokrzywdzonemu . Obaj policjanci zauważyli u pokrzywdzonego zakrwawioną twarz . Policjanci zbadali obu na zawartość alkoholu: pokrzywdzony miał 1, 26 mg/l zaś oskarżony 1,2 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód: zeznanie A. G. k. 32,80

Zeznanie m. K. k. 79v,80,31

Zeznanie A. s. (...) k. 94v

Protokół użycia urządzenia kontrolno- pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu świadectwo wzorcowania k. 10-12

Na skutek zdarzenia pokrzywdzony doznał złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów kostnych w prawo a obrażenia te naruszały czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni w stopniu średnim.

Dowód: opinia sądowo – lekarska k. 19-23.

Oskarżony był wcześniej karany (k. 38).

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił , że to pokrzywdzony był wobec niego słownie agresywny , zaatakował go , na skutek czego miało dojść między nimi do szarpaniny. W jej trakcie obaj mieli upaść na ziemię z tym , że pokrzywdzony leżał plecami na ziemi a nad nim klękał oskarżony. J. R. przyznał , że będąc w takiej pozycji spytał się pokrzywdzonego czy chce od niego dostać ,jednakże oskarżony zaprzeczył , aby zadał uderzenia pokrzywdzonemu. J. R. dodatkowo wyjaśnił , że całą sytuację sprowokował pokrzywdzony , który z natury pod wpływem alkoholu uchodził w okolicy za osobę agresywną ( k. 78v, 65).

O agresywnej naturze pokrzywdzonego , o sprowokowaniu przez niego zajścia dnia 26.04.2014r. świadczą dodatkowo zeznania W. C. (k 79v, 29v) , który informacje na ten temat powziął od samego oskarżonego tuż po zajściu, dociekając

przyczyn zniszczenia koszuli u J. R..

Wyjaśnieniom oskarżonego negującego uderzeniu pokrzywdzonego w twarz , zaprzeczają zeznania M. K. i A. G. (2) – zeznania dwóch policjantów , którzy po przybyciu na interwencje podczas rozpytania uczestników o zajściu i jego przebiegu usłyszeli z relacji oskarżonego ,że ten uderzył M. P. (1) w twarz po tym , jak pokrzywdzony go wyzwał. Obaj policjanci jak też A. S. (1) (k. 94v) , do której tuż po zdarzeniu zwrócił się o pomoc pokrzywdzony , widzieli u M. P. (1) zakrwawioną twarz , co dodatkowo przemawia za tym , że pokrzywdzony w trackie zajścia otrzymał w te okolice uderzenia.

Z zeznaniami policjantów korespondują zeznania A. S., której tuż po zajściu , prosząc ją o pomoc , pokrzywdzony wskazywał na J. R. jako sprawcę pobicia.

Zeznaniom w/w świadków jako spójnych , wzajemnie się uzupełniających Sąd dał wiarę .

Odnośnie zeznań M. P. (1)- na rozprawie świadek twierdził , że po wyjściu ze sklepu , bez powodu , został uderzony w nos przez oskarżonego , skutkiem czego upadł na podłoże. W sumie miał otrzymać od oskarżonego jeszcze jedno uderzenie , gdy leżał na ziemi. Odmiennie zeznał pokrzywdzony w postępowaniu przygotowawczym (k. 5,6) – miał otrzymać pierwsze uderzenie w twarz gdy leżał na ziemi , przy czym pokrzywdzony nie pamiętał ile mogło być tych uderzeń, nie pamiętał też co do niego mówił oskarżony , nie pamiętał początków zdarzenia. Świadek wyraźnie wykazuje bardzo wybiórczą pamięć , co tłumaczy stanem nietrzeźwości. Zatem zeznania M. P. (1) nie pozwalają odtworzyć całego zdarzenia , ale nie budzi wątpliwości , na co wskazują pozostałe ocenione dowody , że pokrzywdzony został uderzony przez oskarżonego w twarz pięścią.

Z zeznaniami świadków koresponduje opinia sądowo – lekarska , z której wynika , że na pokrzywdzonego zadziałał uraz w krótkim czasie zadany z dużą siłą , w skali siły człowieka , narzędziem obłym , gładkim , tępym i tępokrawędzistym , jakim mogła być np. pięść dorosłego człowieka . Zatem wskazany przez pokrzywdzonego patomechanizm powstania u niego obrażeń zgodny jest z wnioskami opinii lekarskiej wydanej w oparciu o analizę akt oraz zasady doświadczenia życiowego i wskazania wiedzy medycznej .

Odnośnie zeznań C. K. (1) ( k. 94v,95) – nie budzi wątpliwości , że są one nacechowane osobistymi uczuciami pejoratywnymi pod adresem pokrzywdzonego( między świadkiem a pokrzywdzonym kilka lat doszło do ostrego konfliktu ). Analizując zeznania C. K. w świetle wyjaśnień oskarżonego zauważa się pewne sprzeczności : świadek podniósł , że obaj szarpiący się upadli na polbruk obok siebie ; oskarżony z kolei twierdził , że pokrzywdzony upadł na niego . J. R. wyjaśniał „ spytałem się , czy chce dostać, powiedział , że ma dość i jego puściłem” zaś świadek C. K. (1) w swojej relacji nie przyznał , aby oskarżony wypowiedział tego rodzaju słowa , lecz miał pytać się tylko pokrzywdzonego , czego ten chce od niego. Świadek C. K. nie był w stanie wyjaśnił powodów krwawienia nosa pokrzywdzonego , twierdząc M. P. (1) mógł uderzyć się w twarz o polbruk . Zdaniem Sądu ocena świadka to wyłącznie dywagacje , niczym nie poparte zwłaszcza, że z zebranego materiału dowodowego nie wynikało , aby pokrzywdzony upadł na polbruk twarzą lecz plecami, co wyklucza prawdziwość wersji świadka .

Świadek J. K. ( k. 79) nic nie wniósł istotnego do sprawy.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

Dnia 26.04.2014r. oskarżony , będąc uprzednio zaatakowanym i sprowokowanym przez pokrzywdzonego , zadał mu uderzenia pięścią po głowie , na skutek czego pokrzywdzony doznał obrażenia w postaci złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamków kostnych , co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni w stopniu średnim. Oskarżony tym samym wyczerpał znamiona czynu z art. 157 par 1kk. W sprawie należało rozważyć , czy wobec okoliczności zdarzenia , nie miała miejsce obrona konieczna. W świetle art. 25 par 1kk w obronie konicznej działa ten , kto odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Z zapisów tego artykułu wynika , że motywem działania takiej osoby jest chęć odparcia ataku , noszącego cechy tam określone. W niniejszej sprawie częściowo z wyjaśnień oskarżonego oraz z zeznań policjantów wynika, że oskarżony będąc znieważonym przez pokrzywdzonego , po szarpaninie i powaleniu go na polbruk klęczał nad nim. Jest to moment świadczący o tym , że oskarżony zaczął już dominować nad pokrzywdzonym , przejął kontrolę nad całą sytuacją a poprzez zadanie pytanie „ czy chcesz dostać” wykazał , że nie działał w obronie koniecznej lecz chęci odwetu. Reasumując : działanie oskarżonego nie nosiło znamion obrony koniecznej lecz ataku na pokrzywdzonego , ataku ukierunkowanym na odwet. Stąd należało przyjąć , że działania oskarżonego wyczerpały znamiona występku z art. 157par.1kk.

Zgodnie z art. 4par.1kk jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd uznał , że w sprawie należy stosować ustawę kodeks karny w brzmieniu obowiązującym sprzed zmian wprowadzonych z dniem 18.05.2015r. ustawą z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych ustaw , Dz. U. z 2015r , poz. 541. Ustawa ta jest względniejsza dla oskarżonego aniżeli obecnie obowiązująca , choćby z faktu , że daje możliwość zawieszenia wykonania nie tylko kary pozbawienia wolności ale tez innych kar zasadniczych np. kary grzywny czy kary ograniczenia wolności. Stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny , o czym świadczy : okoliczności zdarzenia , motywy działania ( odwet) , działalnie w stanie nietrzeźwości, charakter naruszonego dobra ( zdrowie) . Biorąc to pod uwagę ale też biorąc pod uwagę , że to pokrzywdzony sprowokował zajście bez żadnego powodu Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonania nieodpłatnych kontrolowanych prac na cele społeczne w wymiarze po 20 (dwadzieścia) godzin miesięcznie , przy czym wykonanie tej kary na mocy 69 § 1 i 2 k.k. , art. 70 par.1 pkt 2 kk ( w brzmieniu obowiązującym sprzed zmian wprowadzonych z dniem 18.05.2015r. ustawą z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych ustaw , Dz. U. z 2015r , poz. 541) w zw. z art. 4par 1kk warunkowo zawiesił na okres próby 1 (jednego) roku. Zdaniem Sądu tak orzeczona kara , będąc adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu , spełni swoje cele wychowawcze i poprawcze wobec sprawcy. O kosztach sądowych orzeczono jak w punkcie III wyroku.

W. K.