Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Goleniowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Goleniowie, Wydział IV Pracy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Ireneusz Bolechowski

Ławnicy: Ewa Woźniak, Wiesław Zdziarski

Protokolant: Kinga Król

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2017r. sprawy

z powództwa M. S.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o przywrócenie do pracy

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda M. S. na rzecz pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. kwotę 537,47 zł. ( pięćset trzydzieści siedem złotych czterdzieści siedem groszy ) z tytułu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

sygn. akt IV P 163/16

UZASADNIENIE

Powód M. S. wniósł w dniu 14 czerwca 2016r. do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie pozew ( k. 2 – 4 akt ) przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. . Domagał się w nim:

- przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę;

- orzeczenia w wyroku, iż przywraca się powoda do pracy u pozwanej na dotychczasowych warunkach pracy i płacy;

- przysądzenia powodowi od pozwanej poniesionych kosztów procesu według zestawienia kosztów.

W uzasadnieniu powód wskazał m. in., że był zatrudniony u pozwanej na podstawie umowy o pracę od dnia 12 października 2015r. Umowa była zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2016r. W dniu 2 kwietnia 2016r. pozwany pracodawca wręczył powodowi wypowiedzenie umowy, którego powód nie przyjął.

Od dnia 2 kwietnia 2016r. do dnia 10 czerwca 2016r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim, zatem w jego ocenie wypowiedzenie umowy o pracę nie zostało mu skutecznie doręczone. Wobec powyższego z ostrożności procesowej w przypadku uznania przez Sąd, iż powód uchybił terminowi do wniesienia odwołania od wypowiedzenia strona powodowa wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.

Powód podał, że pracodawca nie wskazał przyczyny wypowiedzenia i naruszył normy art. 5 k. c.

Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2016r. ( k. 18 akt ) Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Goleniowie.

W odpowiedzi na pozew ( k. 35 – 38 akt ) pozwana wniosła o:

- oddalenie wniosku powoda o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania;

- oddalenie powództwa w całości;

- zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska w pierwszej kolejności pozwana podniosła, iż powództwo jest spóźnione. Powód zaś nie przedstawił żadnych okoliczności uzasadniających przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Wskazała, że nieprawdziwe jest twierdzenie powoda, jakoby pozwana złożyła oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę w czasie, gdy powód przebywał na zwolnieniu lekarskim. Podała, iż pozwany pracodawca nie był zobowiązany do przedstawienia w pisemnym oświadczeniu przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód był zatrudniony u pozwanej na podstawie umowy o pracę od dnia 12 października 2015r. na stanowisku dyrektora handlowego. Umowa była zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2016r. W treści umowy strony dopuściły możliwość jej rozwiązania za dwutygodniowym okresem wypowiedzenia.

Dowód: świadectwo pracy z dnia 4 kwietnia 2016r. – k. 7 – 8 akt; umowa o pracę z dnia 12 października 2015r. – k. 41 akt.

Powód pełnił stanowisko dyrektora handlowego. Zajmował się sprzedażą wyrobów pozwanej spółki i koordynowaniem pracy handlowców. Do jego obowiązków należały też kontakty z kontrahentami spółki.

Dowód: zeznania świadka A. M. – k. 62 – 63 akt; zeznania świadka N. S. – k. 64 akt.

Powód mieszkał we W. i świadczył pracę w miejscu zamieszkania. Dwa razy w miesiącu przyjeżdżał na raportowanie do siedziby pozwanej.

Dnia 17 marca 2016r. było kolejne z takich spotkań, na którym powód rozmawiał z prezesem zarządu pozwanej o wynikach swojej pracy. Powód przybył tego dnia do firmy, przywitał się z pracownikami, był w swoim gabinecie, krzątał się po kuchni. Po zrobieniu sobie czegoś do picia powód przebywał w gabinecie z prezesem. Gdy przyjechał do zakładu, to nic nie mówił o stanie swojego zdrowia.

Po około godzinnej rozmowie powód razem z prezesem pozwanej przyszli do gabinetu głównej księgowej A. M.. Wtedy prezes pozwanej powiedział powodowi, iż jest niezadowolony z jego wyników pracy, że powód nie spełnił oczekiwań i dlatego wypowiada mu umowę o pracę. Wręczył powodowi oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę i poprosił o potwierdzenie odbioru tego dokumentu. Wypowiedzenie zawierało w swej treści pouczenie o możliwości i terminie jego zaskarżenia do Sądu. Było opatrzone podpisem Prezesa Zarządu pozwanej W. C.. Powód odmówił odbioru i stwierdził, że od wczoraj jest na zwolnieniu lekarskim, po czym z notesu wyciągnął zwolnienie lekarskie. Następnie po rozliczeniu z powierzonego mienia służbowego, powód opuścił siedzibę zakładu.

Wcześniej powód nikogo nie informował, że od dnia 16 marca 2016r. dysponuje zwolnieniem lekarskim.

Dowód: zeznania świadka A. M. – k. 62 – 63 akt; oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem – k. 42 akt; notatka służbowa – k. 43 akt; zeznania świadka N. S. – k. 64 akt.

Powód w dniu 11 kwietnia 2016r. udzielił pełnomocnictwa adwokatowi A. K. do reprezentowania w sprawie przeciwko pozwanej spółce. W tym dniu pełnomocnik powoda przesłał pozwanej zwolnienie lekarskie powoda i wystąpił z wnioskiem o sprostowanie treści świadectwa pracy. Pełnomocnik powoda nie kwestionował wypowiedzenia umowy, lecz termin wypowiedzenia domagając się zmiany treści świadectwa pracy.

Dowód: pełnomocnictwo z dnia 11 kwietnia 2016r. – k. 5 akt; pismo pełnomocnika powoda z dnia 11 kwietnia 2016r. – k. 11 akt.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Roszczeń z zakresu prawa pracy można skutecznie dochodzić tylko w określonym czasie. W celu dochodzenia pewnych roszczeń ustanowione są terminy zawite prawa materialnego; bardzo krótkie i ze specyficznym, procesowym sposobem ich przywracania. Terminy te zostały ustanowione między innymi dla roszczeń pracowników kwestionujących rozwiązanie stosunku pracy.

Zgodnie z art. 264 § 1 Kodeksu Pracy ( k. p. – w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu ) odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę.

Przywrócenie przedmiotowego terminu może nastąpić tylko w sytuacji, gdy opóźnienie nastąpiło bez winy pracownika. Muszą więc istnieć szczególne okoliczności oraz związek między tymi okolicznościami a opóźnieniem i ponadto samo opóźnienie nie powinno być nadmierne.

W jednym z orzeczeń Sąd Najwyższy stwierdził, iż znaczne przekroczenie siedmiodniowego terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę mogą usprawiedliwiać tylko szczególne okoliczności trwające przez cały czas opóźnienia ( wyrok SN z dnia 22 listopada 2001r. I PKN 660/00, OSNP 2003, nr 20, poz. 487 ).

Powód nie zachował powyższego terminu, przy czym nie wykazał, iż przekroczenia terminu dokonał bez swojej winy.

Jak wynika z zeznań przesłuchanych świadków tj. A. M. i N. S. już w dniu 17 marca 2016r. prezes zarządu pozwanej wręczył powodowi oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę. Powód odmówił odbioru i stwierdził, że od dnia poprzedniego jest na zwolnieniu lekarskim, po czym z notesu wyciągnął zwolnienie lekarskie. Zeznania powyższych świadków zasługują na wiarę, albowiem zostały złożone po pouczeniu o odpowiedzialności za fałszywe zeznania i po odebraniu uroczystych przyrzeczeń od świadków objętych treścią art. 269 § 1 k. p. c., nadto były szczegółowe, stanowcze i wzajemnie się potwierdzały. Poza tym znalazły dodatkowe wzmocnienie treścią notatki służbowej z dnia 17 marca 2016r. ( k. 43 akt ), a więc z opisywanego w relacjach świadków dnia.

Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 maja 2002r. I PKN 259/01, popieranym przez sąd orzekający w niniejszej sprawie, w myśl art. 61 k. c. ( w związku z art. 300 k. p. ), oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Zgodnie więc z tym przepisem, dla przyjęcia, że oświadczenie woli zostało skutecznie złożone drugiej stronie, nie jest konieczne jej zapoznanie z treścią tego oświadczenia. Wystarczy natomiast, że strona miała taką możliwość. Cel powyższej regulacji jest oczywisty: chodzi mianowicie o zapobieżenie uchylaniu się adresatów pism, listów, telegramów itp. od skutków zawartych w nich oświadczeń woli. Odmowa przyjęcia przez pracownika pisemnego oświadczenia woli pracodawcy o wypowiedzeniu stosunku pracy, zawierającego prawidłowe pouczenie pracownika o przysługującym mu prawie odwołania się do sądu pracy, nie wpływa na skuteczność dokonanego wypowiedzenia i nie stanowi podstawy do przywrócenia uchybionego terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia.

Gdyby nawet przyjąć, tak jak tego chce strona powodowa, że faktycznie doręczenie powodowi oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę miało miejsce w dniu w dniu 2 kwietnia 2016r., to i tak, upłynął termin 7 – dniowy na złożenie odwołania od tej decyzji pracodawcy. W tym kontekście ważne jest, że powód już w dniu 11 kwietnia 2016r. upoważnił pisemnie swojego adwokata do reprezentowania go w sprawie przeciwko pozwanej spółce. Po pierwsze świadczy to o tym, że powód był świadomy potrzeby podjęcia kroków prawnych odnośnie jego sytuacji pracowniczej oraz, że był w stanie w rzeczywistości podjąć starania o otrzymanie fachowej pomocy prawnej. Po drugie, z momentem udzielenia pełnomocnictwa fachowemu prawnikowi nie istniały, żadne, a każdym razie nie zostały takowe wskazane przez stronę powodową, przeszkody, aby złożyć pozew z odwołaniem od wypowiedzenia umowy o pracę. Pozew taki złożony został jednak zdecydowanie za późno, bo dopiero w dniu 14 czerwca 2016r. Przekroczenie siedmiodniowego terminu do wniesienia odwołania było więc dość znaczne.

Sąd nie znalazł szczególnych okoliczności, które trwały przez cały czas opóźnienia i mogłyby usprawiedliwić nie zachowanie terminu, zwłaszcza, że powód reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wbrew treści art. 265 § 2 k. p. nawet nie naprowadził, a tym bardziej nie uprawdopodobnił żadnych okoliczności uprawdopodabniających przywrócenie terminu.

Sąd zdecydował się na pominięcie dowodu z zeznań stron mając na względzie, że dowód ten jest jedynie dowodem posiłkowym i uzupełniającym. Jego wartość, zważywszy na zainteresowanie stron rozstrzygnięciem sprawy na ich korzyść, jest wątpliwa. W niniejszej sprawie przesłuchanie stron było zbędne, albowiem za pomocą opisanych wyżej środków dowodowych ( przede wszystkim zeznań świadków ) wyjaśniono okoliczności sprawy, zaś podstawowym powodem oddalenia pozwu były przyczyny formalne tj. przekroczenie terminu do jego wniesienia.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw do zastosowania art. 8 k. p. Jak wynika z zeznań świadków pracodawca był niezadowolony z jakości pracy powoda. W takim stanie rzeczy miał uzasadnione prawo do wypowiedzenia stosunku pracy.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k. p. c. i § 9 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015r.

SSR Ireneusz Bolechowski